Gizonezkoek nahiz emakumezkoek biribilean egiten duten gizarte dantza da. Erloju orratzen aurkako noranzkoan dantzatzen da, eta Bizkaian egitura komun bat badu ere, zenbait berezitasun ere aurki daitezke.
Lehen dantzari edo aurreskulariak (aurreko eskua duena) hartu duen garrantzi gero eta handiagoa dela eta, dantza honi Aurresku edo Elizateko Aurresku esan izan zaio, berrikiago sortutako Ohorezko Aurreskutik desberdintzeko.
B. Mª. GARRO andreak ("Cómo Bailar el Aurresku", Dantzari aldizkarian argitaratutako artikulua, 4 zk., 1966, 16-22 orrialdeak) dantzak dituen atalen laburpena egin eta dantzarientzako gomendio batzuk ematen dizkigu. Bost lirateke dantzaren zatiak, beren pauso eta musikarekin:
Desafioa edo Oilar Auzka (Aurrez Aurre, J. L. ETXEBARRIAren esanetan). Dei batez, lau azpiatalez eta irteera edo amaierako abisu batez osatzen da.
Dantzariak lerroak osatuz irten, eskuetatik heldu gabe, eta agintarien aurrean jartzen dira, ilargierdi forman. Aurreskularia eta atzeskularia aurreratu egiten dira gurpilak eginez eta eskuineko eskua biratuz. Dantza pauso batzuk egin eta katera itzultzen dira.
Esku Aldatzekoa (Abarketak, J. L. ETXEBARRIAren esanetan). Errepikatuz doazen bi azpiatalez osatzen da, bata dantzari guztientzat, bestea dantzari bakoitzarentzat. Dantzari lerroak aretoa inguratzeari ekiten dionean, aurreskularia dantzan hasten da, eta amaitzerakoan, lehen zerbitzariari uzten dio txanda.
Kontrapas (J. L. ETXEBARRIAk bi atal bereizten ditu: Erregelak edo Ingurutxo, neskak hautatzeko unea; eta Banango Zaharra edo omenaldia). Neska guztiak soka dantzara irten arte irauten du. Dantzaren zati zeremoniatsuena da, dantzan egitera irteten diren neska edo emakumeei ohore egiten zaien unea baita. Horretarako, zerbitzaria, Aurreskulariaren baimenarekin, neskarengana hurbildu eta irteteko eskatzen dio. Ondoren, aurreskularia nahiz zerbitzaria, soka dantzaren kanpoaldetik, sartu berriaren alde banatan jarri eta mutilak neskaren aurrean dantzan egiten du. GARROk dioenez, batzuek beren txapela jartzen dute neskaren buru, esku edo oinetan. Azkenik, emakumea soka dantzan sartzen da. Horretarako, dantzariek osatuko duten lehen zubi baten azpitik igaro beharko du. Jarraian, bigarren zubi bat osatu eta gauza bera egiten da Atzeskulariaren dantza bikotekidearekin. Eta, amaitzeko, gainerako neskak hurbildu eta mutilen artean tartekatzen dira.
Azken Zortzikoa (Eskasak, J. L. ETXEBARRIAren esanetan). Mutilek eta neskek batera dantzatzen dute.
Amaitzeko, GARROk dioenez, Orripeko edo Fandangoa (Jota ere esaten zaio), Arin-arina edo Porrusalda eta Biribilketa dantzatzen dira. Soka Dantzan bakarrik dantzatzen ez direnez, hau da, bakoitza bere aldetik ere joka daitekeenez, beste atal batzuetan aztertuko ditugu.
B. Mª. GARROk dantzariei ematen dizkien gomendioei dagokienez, zortzi dira dantzan egin beharko luketen dantzariak, nahiz eta gehiago edo gutxiago ere izan daitezkeen (Durangaldean, adibidez, Soka Dantza gizonezkoen dantzen ondoren egiten da, eta hauek zortzi dira). Bai Aurreskulariak, bai Atzeskulariak, pieza guztiak dantzatzen jakin behar dute, hain zuzen ere, dantzan zehar beren egitekoak aldatzen baitituzte. Zerbitzariek neskak dantzara ateratzeko eginkizuna dute, lehenbizi Aurreskulariaren aginduei jarraituz, ondoren Atzeskularienei eta, azkenik, beren irizpideen arabera. Zerbitzariek, beste lau dantzariek bezala, gutxienez Esku Aldatzekoa, Orripekoa eta Arin-arina dantzatzen jakin behar dute.
Gizarte dantza denez, Bizkaia osora edo ia osora zabaldu da: Durangaldera, Gernika inguruetara (kantu eta guzti), Bilbora edo Arratiara, baita Enkarterrietara ere. Fandango edo Orripeko eta Arin-arinarekin batera, dantza ezagunenetakoa da.
Gizarte dantza denez eta, horrenbestez, inolako errituren pean ez dagoenez, era askotako eta garaian-garaiko modara egokitutako jantziekin dantzatu izan da. Dantza mota honen jatorriari buruzko datu zehatzik ez badago ere, oso antzinakoa dela dirudi, Penintsulako Iparralde osoan duen zabalkundeagatik. Soka Dantza, Gizon Dantza, Giza Dantza eta abar euskal lurraldeetan ezagunak diren dantzak dira.
Kontuan izan behar dugu, bestetik, Soka Dantza edo Aurreskuak beste dantza erritualago batzuk dituzten herrietan iraun duela Bizkaian: Durangaldeko Dantzari Dantza, Xemeingo Ezpata Dantza edo Lekeitioko Kaixarranka. Hala, jantzi askorarikoak aurki daitezke herri eta garai desberdinetan, margolanek eta marrazkiek erakusten duten bezala.
Txapela, gaur egun munduko armadarik gehienek erabilia, tamaina, forma eta koloreari dagokionez hainbat aldaerekin, Euskal Herriko gizonezkoen kapelua izan da, nekazaritza inguruneetan batez ere (txapela urdina Bilboko biztanleen bereizgarria izan dela badirudi ere).
Soka Dantzan funtzio nagusia betetzen du hautatutako damaren aurrean dantzaria aurkezteko garaian, une horretan txapela kendu behar baitu hark, dantza osoan jantzita eduki behar badu ere. Ondoren, eta ikertzaileek desadostasunak dituzte puntu honi dagokionez, txapela jartzen dio emakumeari, edo haren oinetan ezartzen da. Nolabait esatearren, emakumea irabazteko borondatea adierazten du, edota hura omentzeko nahia.
Dantza egin bitartean elkarren eskuak uki ez daitezen erabiltzen den zapia da. Dirudienez garai batean, eta oraindik gaur ere hainbat herritan, Soka elkarri zuzenean helduz sortzen zen, eta geroago soilik, XVII. edo XVIII. mendean beharbada, eta XIX. mendean ziur, sartu zen zapi horien bitartez tarteak sortzeko modalitatea.
Horretarako arrazoiak ez daude garbi; etnografo batzuek higiene kontuak aipatzen dituzte, beste batzuek nahiago dute partaideen arteko ezkutuko mezuen esplikazioa, edota are iraindua sentitzen zenak dantza utzi ahal izatea ere.
Ez dugu Txistua eta Danbolina ez diren beste instrumentu batzuen aipamenik aurkitu Soka Dantzari dagokionez, baina batzuetan Silbotea eta Atabalarekin batera egiten zen.
Soka Dantza euskal kulturan zehar hainbat izenez ezagutu izan da: Gizon Dantza, Esku Dantza eta Aurresku izan dira izen arruntenak, hemen erabiltzen dugunarekin batera. Dantza sozialak direnez, gizon-emakumeak eskutik helduta edo normalki zapien edo beste zerbaiten bitartez elkarlotuta daudela, dantza orokorrago baten arlokoak direla pentsatu behar dugu, eta ez direla Bizkaiko lurralde historikoan ezta Euskal Autonomia Erkidegoan soilik kokatzen, ezta Euskal Herria izenez ezagutzen dugun lurraldean ere, baizik eta Europa osoan hedatuta daudela.
Bizkaiari dagokionez, dantzarik hedatuena dela dirudi; izan ere, historian zehar Kantabriarekin mugan dagoen Enkarterrietan nahiz eskualderik ekialdekoenetan aurki dezakegu, lurralde osoan beraz. Kasu berezitzat jo behar dugu Lekeitiokoa, non emakumeek Aurreskua edo emakumezkoen Soka Dantza izeneko dantza bat baitute, J. I. IZTUETAren (1767-1845) arabera XVIII. eta XIX. mendeetan Gipuzkoan egiten zirenetako baten antzekoa ziur aski. Dantza horren berezitasuna emakumeek egitea da, hain zuzen ere, eta ez beste hainbat tokitan bezala, gizonek.
Soka Dantzaren edo Aurreskuaren jatorria ezezaguna da gaur egun. Curt SACHSek, "Historia Universal de la Danza" lanean, nagusiki artzaintza girokoak diren koreografiekin lotzera mugatzen da, gutxi gorabeherako datarik ere eman gabe, baina nolabaiteko erlazioa izan lezaketen Grezia klasikoko irudiak eta marrazkiak aipatzen ditu.
Beste ikertzaile batzuek, artxibo historikoak erabiliz gehiago, hala nola Iñaki IRIGOYEN, Felipe AMUTXASTEGI, Emilio Xabier DUEÑAS eta abarrek, dantza horien hainbat arrasto emango dizkigute, hemen azpimarratu nahi ditugun hiru puntutan:
XV. mendean Soka Dantza edo Aurreskua oso sarritan dantzatu bide zen, eta halaber badirudi eliz agintariak zirela dantza zabaltzen zutenak.
XVIII. mendean oraindik, eta XIX. mendearen lehen zatian, Soka Dantza zen dantza sozial eta misto nagusia. Dena den, garai horretan aldaketa bat egin zela dirudi, dantzariak ez baitziren esku hutsez lotzen elkarrekin, zapien bitartez baizik, higienea aitzakitzat hartuz, beste hainbat arrazoi sozial ahaztu gabe, hala nola Soka utzi ahal izatea, edota partaideen arteko mezu sekretuak saihestea.
Azkenik, XIX. mendearen bigarren zatian eta XX.aren hasieran, industrializazio prozesuarekin batera, dantza beste hainbat erakusketa egiten ziren jai zehatz batzuetara mugatu zen, eta alderantziz. Soka Dantza pixkanaka desagertzen hasi zen, gainerako dantza tradizionalak bezalaxe, jaiegun garrantzitsuak dituzten lekuetan izan ezik.
Azken aldia XIX. mendearen bukaeran hasi zen, eta XX. mende osoan zehar luzatu da. Gerra karlisten ondoren, kultura tradizionalaren pizkunde bat izan zen, eta kultur ardura ordura arte galdutakoa berreskuratzea zen. Ikerketek artxiboetan eta liburutegi partikularretan arakatu dituzte aurreko mendeetako jendearen jarduerak. Garai honetan berreskuratu da Lekeitioko Emakumeen Aurreskua, edo Xemeingo Ezpata Dantza edota, geroago, Bilboko Soka Dantzaren egitura.
Soka dantzaren kokapena XX. mendean
Antza denez, Soka Dantza beste dantza erritualen bat dagoen herrietan gorde da.
Horrela, Soka Dantza ondoko hauetan aurkitu dugu: ABADIÑO, BERRIZ, GARAY, IURRETA, IZURTZA, MAÑARIA, ONDARROA y XEMEIN.Soka dantzaren kokapena XX. mendea baino lehen
XX. mendea baino lehen ordea, Soka Dantza Bizkaiko lurralde gehienetan egiten zela dirudi, eta badaude horren erreferentzia historikoak Arratian nahiz Enkarterrietan, Gernikan edo kostaldean, eta Bilbon. Dantza horietako batzuk, Bilbokoa adibidez, berpiztu egin dira azken urteotan; beste batzuk ordea, ez dira berreskuratu.
Dena den, gaur egun, erreferentzia horiek desagertu egin dira.